Deze week werd gekenmerkt door een boel zieligheid. De zieligheid in Japan en Libie ettert voort. De Nederlandse strijdkrachten moeten 1 miljard bezuinigen, da’s ook zielig. Zeker voor militair Marco Kroon, die straks alsnog zijn baan kwijt is én zijn Willemsorde-medaille moet inleveren (zielig voor zijn vrouw – weer een sexspeeltje minder). Dat Obama voor zijn campagne straks ook precies 1 miljard nodig heeft is zelfs superzielig. En dat we aan de mislukking van het Electronisch Patientendossieral 300 miljoen aan belastinggeld hebben betaald voordat het uberhaupt is ingevoerd terwijl we 200 miljoen moeten bezuinigen op cultuur is niet alleen zielig maar ook dieptriest. Een kind van 12 met een vader die de vader van haar kind is.....ook ellendig en zielig. Medelijden is er ook met de man die zich op de Dam in de fik stak – eerlijk gezegd had ik even gehoopt dat het Dries Roelvink was -  maar de zieligste hoopjes mens van deze week zijn toch echt de ruim tweehonderd burgemeesters die zich voor het karretje lieten spannen van de pr-afdeling van de Efteling. Daar is een nieuwe attractie geopend, het Ravijn, en daar stortten afgelopen week meer dan 200 eerste burgers van dorpen en steden zichzelf vrijwillig in. Als lemmingen. Des burgers meester, des attractiepark’s knecht. Ik weet het, we zijn allemaal slaven - alleen de lengte van onze kettingen wisselt. Maar van mensen met een ambtsketting had ik anders verwacht. De reactie van Onno Hoes (burgervader van Maastricht en de betere helft van Albert Verlinde) was de meest wijze: ik laat mij niet lenen voor een reclamecampagne van ee andere stad dan de mijne. Accuraat. Annemarie Jorritsma daarintegen liet zich ‘graag lenen voor een commerciele activiteit’. Als dank voor het  prostitueren kreeg het volk van Slaaf namelijk honderd vrijkaarten ‘voor hun eigen bewoners’. De kans dat je als gewone burger zo’n vrijkaart weet te bemachtigen is uiteraard net zo groot als de kans dat Jorritsma nog afvalt: non-existent.Inmiddels lacht De Efteling in zijn vuistje. ‘Hoe groter het gezeur, hoe groter het succes’, twitterde de directeur. Vast een fijne vent. Ik kan me herinneren dat dat park symbool stond voor gezinsvreugde en saamhorigheid. Nu staat het voor paaien, naaien en graaien. Weinig attractief, in ieder geval.