De gemeente zit er zelf ook mee in d'r maag en in een poging de aandacht af te leiden richt zij in haar eigen ijspaleis een paar tentoonstellingen in. Onder het motto 'niet geschoten is altijd mis' tovert het stadhuis maar liefst vijf (!) tentoonstellingen tevoorschijn.  Omdat Den Haag een armlastige gemeente is kan er eigenlijk geld voor worden gereserveerd en valt men terug op de goedkoopste optie: het serveren van oude kliekjes. Oude kiekjes, in dit geval. Ambtenaren plunderen het eigen archief. Oude prenten, opgeblazen op bordkarton. Wie zit er te wachten op de architectuur-ontwerpen die het honderd jaar niet hebben gehaald? Geen hond. Maar u mag ze, afgestoft, nog een keertje bewonderen. Een aparte tentoonstelling is gewijdt aan de Oostenrijkse Bertha von Suttner. Deze mij onbekende grootheid werd honderd jaar geleden beroemd vanwege haar radicale pacifistische ideen en kreeg als eerste vrouw de Nobelprjs voor de Vrede. Ze onderhield overigens innige kontakten met Alfred Nobel en was zelfs even zijn secretaresse, zo weet ik inmiddels. Bertha schreef in 1889 een boek getiteld 'Die Waffen nieder!' Gezien de twee wereldoorlogen die daarop volgden durf ik te stellen dat het geen veel gelezen boek is geweest. Zeker niet door haar landgenoot Adolf Hitler. Maar gelukkig, nu eindelijk een tentoonstelling voor Betha. Hoera. Om ergens enthousiast over te zijn moet er een emotionele binding zijn met het onderwerp. Welke Hagenees heeft een emotionele band met het Vredespaleis? Sta mij toe een radicaal pacifistisch idee te lanceren: gooi die poorten na 100 jaar eindelijk eens open en geef ons de kans om het Vredespaleis te omarmen. Laat, ter ere hiervan, 100 luchtballonnen lukraak landen in het centrum van Den Haag. Succes verzekerd. Tot die tijd is het Vredespaleis als een vogel in een kooi: een zielige vertoning.