Het leven is een mysterie. Je wordt geboren, je gaat dood en daar tussenin moet je ook nog belasting betalen. Als mensen het over leven hebben, hebben ze het ook over de dood. Nog zo'n mysterie. Vreemd genoeg kijken we maar één kant uit. Iedereen vraagt zich af of er leven na de dood is; ik vraag me juist af waar ik was voordat ik geboren werd. Daar hoor je nooit iemand over. Ik geef toe, dit alles klinkt ietwat somber en dat moet u mij maar vergeven. Ik woon in Den Haag. In de Hofstad zijn mensen  onverklaarbaar depressief. De GGD staat voor een raadsel. Dezelfde demografische gegevens als andere grote steden, maar 10% meer depressiviteit. Dat kan niet. Wij zijn een afwijking in de statistieken. We hebben geen grotere kans op somberheid, zeggen de onderzoekers. Die zijn blijkbaar niet van huis gegaan. Dan hadden zij de oorzaak eenvoudig kunnen achterhalen: het Binnenhof. Als geen andere Nederlander ligt de Hagenees onder de fysieke invloedsfeer van deze duivelse plek. Wij, de Hobbits, zijn in de ban van Isengard aan de Hofvijver, de thuisbasis van tovenaar Saruman Rutte. Het bewijs wordt iedere dag geleverd: zie de gemiddelde Binnenhoftoerist. Die blijft hooguit een klein half uurtje wandelen en neemt daarna snel de benen. Nog nooit in de afgelopen vijfhonderd jaar is iemand langer op het Binnenhof gebleven dan ‘ie écht moest. Ik fiets er zelf per ongeluk wel eens doorheen en dan heb ik bij thuiskomst pijn in m’n dakpan. Nog nooit is één toerist een dag lang op het Binnenhof gezien. Ze nemen een paar foto’s en ze maken datze wegkomen. Kwestie van kwade aardstralen. Het beste bewijs voor mijn verklaring over de e Haagse depressiviteit - namelijk dat het Binnenhof de geestelijke gezondheid beinvloedt - wordt geleverd door ijsverkoper Moes. Moes staat al 38 jaar op het Binnenhof, met zijn karretje. Zelden zo’n sombere ijsverkoper gezien. In de ban van de Ring want hij staat er middenin. De oorzaak van onze depressiviteit is hiermee afdoende bewezen: op het Binnenhof zijn niet goed bij hun hoofd en dat slaat over op de stad.