Column

Van oude protesten en dingen die nooit voorbij gaan

15-03-2008
In 1959 werden protesten tegen de bezetting van Tibet door China hardhandig de kop ingedrukt. In 1960 demonstreerde in Nederland de politie voor een beter loon. Sommige dingen veranderen nooit: agenten mopperen en Tibet is nog steeds bezet - wij gaan dit jaar feest vieren met hun onderdrukkers. De Olympische Spelen kunnen niet worden afgezegd omdat dit onze economische belangen zou schaden. Mensenrechten? Leuk, maar het mag ons niks kosten. We hebben de ruggegraat van een kwal en zijn net zo fout als de Chinezen zelf. Prima, maar laat straks bij de opening van de Spelen dat gelul over ‘broederschap en vrijheid' achterwege. Sport verbroedert? Sport verloedert. De druk neemt toe op Erica Terpstra, de voorzitter van het NOC/NSF. Gelukkig kán Erica wel tegen een stootje, waarmee ik doel op haar kennis en kunde, en geenszins haar postuur. Daar zult u mij geen grapjes over horen maken, want ik val op dikke vrouwen. De Poolse dichteres Wislawa Szymborska (onthou die naam) noemt ze terecht ‘de vette gerechten der liefde'. Maar ik dwaal af : het basissalaris van de gemiddelde gemeentecowboy is 1500 euro. Zou u voor dat geld iemands hersens van de treinrails afschrapen? Ik niet. Er valt een hoop aan te merken op de kwaliteit van onze dienders, maar enig mededogen is hier op zijn plaats. Gezag heeft zijn prijs en kwaliteit kost geld. Maar de regering weigert dit te erkennen. De politiebonden zijn moegestreden, de storm is gaan liggen. Wat mij  bevreemd bij dit soort taferelen: waarom worden dit soort loonconflicten niet eerder gesignaleerd? Hebben we daartoe niet de SER in het leven geroepen, de Sociaal Economische Raad? Zij hebben de taak om de regering te adviseren bij sociale vraagstukken. Maar de SER holt, als altijd, achter de feiten aan. Ze serveren mosterd na de maaltijd. We noemen het niet voor niets ‘de SER'. Alles wat in een fatsoenlijke samenleving goed geregeld zou moeten zijn (zorg, veiligheid, onderwijs) wordt vernaggelt. Binnenkort strijden de verpleegkundigen en leraren voor opwaardering van hun verdiende loon. Ik steun ze, met heel mijn hart. Dat zou u ook moeten doen. En nu we toch solidair bezig zijn: deze zomer allemaal de Chinees boycotten.