Ik stem vanavond laat. In het Paard van Tropje, waar ik een Engels bandje ga bewonderen. Dat kan tegenwoordig, stemmen op wilde lokaties. Nou ja, het is eigenlijk nog erg braaf. Dat kan beter.

 U mag vandaag uw hokje rood kleuren in Hotel des Indes, hoe leuk is dat? Meteen aan de vermaarde high-teas, dames! En de heren aan een koude gin, bij de bar. Democratie heeft te lang in het verdomhoekje van een soort verplichte arbeid gezeten. Stemmen was geen pretje maar een plicht. Dat is het nog steeds niet. Eén dag mogen wij zeggen wat ze moeten doen,  daarna moeten wij vier jaar doen wat zij zeggen.

Democratie was decennialang om depressief van te worden. De omgeving werd daar ook op ingericht. Trotosteloze gymlokalen, versleten buurtcentra, bejaardentehuizen werden zelfs opengesteld. Alles om de burger een zweempje van de Goelag archipel mee te geven. Wel, nu het Binnenhof straks wordt verbouwd, laten wij dan ook onze democratie een beetje verbouwen. Om te beginnen bij de stemlokaties. Dat kan veel beter. Hotel des Indes en Paagman en Pulchri zijn een leuk begin maar niet swingend genoeg. Ik wil mijn stem uit kunnen brengen terwijl ik onderaan een bungyjumpkoord hang op de Pier. Ik wil mijn stem uitbrengen als ik noodles zit te slurpen bij Fat Kee. Kan ik mijn hokje rood kleuren in het pashokje bij de Primark? Dan doe ik mee. Het is sowieso altijd gedoe, dat stemmen, vind u ook niet? Het gooit je hele dag in de war.

Eerlijk gezegd stem ik allang niet meer om het stemmen. Ik ga stemmen vanwege de mensen achter die tafeltjes in zo’n stemlokaal. Wie zijn die mensen? Op straat zie je ze nooit. Zijn dit modelburgers? Blijmoedige pensionado’s? Hybride vormen van robotica? Geen idee. Maar ik vind het prachtig wat ze doen. Zij zijn het ware, kloppende hart van onze democratie. Zij zijn mijn helden. Ik maak m’n stembiljet misschien ongeldig in de ogen van de overheid, maar in mijn ogen is het geldiger dan ooit. Ik schrijf op dat formulier een boodschap, aan alle stemhelpers in al die honderden en honderden de stemlokalen. Met grote rode letters kras ik er op: ‘Ik stem op u!’