Column
Slachting in de Scheveningse bosjes
24-03-2012
Gekrijs van vrouwen weerklinkt langs de restanten van straten. Rookpluimen cirkelen uit verwoeste huizen. Het aantal doden en gewonden loopt in de honderden. Met man en macht wordt geprobeerd te redden wat er te redden valt maar er is geen ontkomen aan: het is alsof grote ijzeren handen deze stad van het aardoppervlak hebben geveegd. Madurodam moet als verloren worden beschouwd. Althans, dat is het uitzicht als ik vanuit de Hubertustunnel rij en op de fly-over naar beneden kijk. Madurodam ligt in gruzelementen. Alsof er een gruwelijk bombardement heeft plaatsgevonden. Ik zie enkel hijskranen onvermoeibaar zand en puin verplaatsen. D'r staat geen huis meer overeind. Komt het nog wel goed met onze trotse attractie? Dat het dwergstaatje werd verbouwd wisten we, maar zó drastisch? ‘In het nieuwe Madurodam komen de miniaturen en hun verhalen tot leven'. De tijd van rondsjokken met je kinderwagen langs nauwe paadjes is voorbij. Niks geen geslenter langs maquettes - handen uit de mouwen. Madurodam wordt een doe-attractie. Straks kun je de Oosterscheldekering bedienen. Je moet schepen lossen in de haven van Rotterdam, ja, zelfs een vliegtuig op laten stijgen vanaf Schiphol. Hoe ze dat kwa luchtruim gaan doen is mij nog een raadsel. Ik neem aan dat bezoekers straks allemaal een helm krijgen, een bitje in de mond, en een toc tussen de benen? Als dit alles gelukt is mag je uitrazen in de gloednieuwe speeltuin. Zo te horen is het nieuwe Madurodam geheel ADHD-bestendig. Tsja. De toerist van vandaag wil een beleving, een ervaring, een ‘experience'. Hoe lieflijk en onschuldig het oude Madurodam ook was, het kon niet opboksen tegen de nieuwe trends. Dus krijgt de stad een facelift die zijn weerga niet kent. Niks blijft bij het oude, als ik de kraters en molshopen zo van een afstand bezie. Ik vraag me werkelijk af of dit nog wel goed komt. Gaan ze niet té voortvarend te werk? Ze spelen met het collectieve geheugen van Nederland; hun toekomst is tegelijkertijd onze herinnering. Zouden de medewerkers van Madurodam beseffen dat zij een beetje voor God spelen? Ik hoop vurig van wel. Wie in het klein opereert, flirt met het heelal.