Column
Rutger & de hoogleraar
29-02-2012
Camera draait? Aktie! Vanslaggever (geen tiepfout) Rutger van Castricum (fout tiep) komt op de rustieke Pomonalaan verhaal halen aan de voordeur van columniste Naema Tahir. Zij heeft zich in een column in het tv-programma Buitenhof uitgelaten over de bedenkelijke wijze waarop Rutger de politiek ‘te kakken' zet. Dat doet Naema overigens zonder dat haar kunstgebit vastzit of met een anderszins onduidelijk spraakgebrek, waardoor wát ze zegt (politiek correct hotseknotsbegoniageneuzel) niet alleen klinkt als een uitgestorven klaktaal uit Afrika, maar bovenal extreem hilarisch is. Kortom: geen reden om op de koffie te gaan. Hooguit om de afstandbediening te bedrukken. Maar dan kent u Rutger nog niet. Immer uit op een rel trekt hij aan de bel. Man des huizes doet open. Hoogleraar rechtsfilosofie. Daarvan verwacht je dan op z'n minst een onderkoeld, villein commentaartje; we zijn per slot van rekening in Den Haag. Je hoéft Rutger van Castricum niet te beledigen; dat heeft de natuur al ruimschoots gedaan. Iemand als Rutger noemen we in het Haags (en als u daar niet van houdt NU even de ogen dichtdoen): een neukfout. Rutger is door zijn moeder bij geboorte verstoten en te vondeling gelegd achter een stronttank, met een stuiver in zijn knuistje voor de eerste luier. De familie zal de keuze van moeders hebben gerespecteert toen ze thuis kwam: inderdaad, de nageboorte zag er mooier uit. Beledigend? Welnee, juist niet. Daar smullen ze van, bij Powned. Hoe erger, hoe beter. De reactie van de man van Naema leverde voor Powned prachtige tv op. De hoogleraar zag Satan in persoon aan zijn deur staan en besloot hem de keel dicht te knijpen. Het liefst had ‘ie Rutger ter plekke in een verwurging genomen en de sloot van de Pomonalaan ingesodemietert. Dat zou het aantal lelijke eendjes in de sloot met één hebben vermeerderd, meer niet. En hoe je het ook wendt of keert: een groot deel van Nederland geniet van Rutger's azijnpisserij. Dat mag, dit is een vrij land. Ook voor een zielig hoopje mens als Rutger, die inmiddels - hoe sneu - aangifte heeft gedaan van mishandeling. Had ‘m dan meteen een vuist door zijn strot geramd. Gemiste kans, hoogleraar.