De media in dit land is door en door verrot. Vroeger was de journalistiek een beroepskeuze voor bevlogen idealisten; tegenwoordig is het een baan als alle andere. Leuk werk, goed betaald, en je kunt vrij eenvoudig carrière maken. Vakbekwaamheid is allang geen criterium meer. De media verslechterd, verhard, verpopulariseert. Neem de rel rond de Wildersfilm: een triest dieptepunt van stemmingmakerij. De nieuwsgaring in dit land hangt steeds vaker aan elkaar van hypes, relletjes, opgeblazen non-nieuws (dacht u nu wérkelijk dat Frans Bauer vreemd gaat?) en zelfgelanceerde sensatietjes. Lees dat laatste woord nog een keer, ik bedoel iets anders dan u denkt. Al decennialang geven de belangrijkste media misinformatie en zijn een trouwe bondgenoot van de boven-ons-gestelden en de ware machthebbers in dit land: het bedrijfsleven en hun vazallen in verschillende politieke partijen. Die politiek gebruikt de journalistiek. De parlementaire pers is niet meer dan een vette veeg aan de binnenkant van die ondoordringbare kaasstolp. Hardnekkig vuil, ingekapseld in de macht. De verregaande debilisering van de vaderlandse journalistiek stoort mij mateloos. Moderne journalisten gedragen zich als roofridders. Zolang we maar vermaakt worden. Met het nieuws, dat razendsnel wordt gebracht  - en dat even snel weer verdwijnt. De volgende dag weet niemand nog wat er gisteren is gebeurd, en al helemaal niet waarom. In ieder geval wordt er flink geld aan verdiend; de bakker verkoopt brood, de media verkopen beeld, tekst en geluid. Een industrie waarbij economische belangen het allang gewonnen hebben van idealistische motieven. De media brengt de waarheid niet; zij brengt altijd de gemáákte werkelijkheid, meestal gefabriceerd om te verkopen. De hype rond Joran van der Sloot is een mooi voorbeeld. We keken naar een gemaakte werkelijkheid, in die auto - én er worden miljoenen aan verdient. Natuurlijk realiseer ik mij dat ik onderdeel ben van die media. Ik realiseer me dat deze column ongenuanceerd en pessimistisch overkomt. Dat bén ik ook. Een pessimist heeft het voordeel dat hij altijd gelijk heeft - en anders aangenaam verrast wordt. Kom maar op dus: ik ruil mijn mening graag in voor een betere.