Requiem voor de ansichtkaartIeder mens heeft, bij tijd en wijle, rust nodig. Daartoe is ‘vakantie’ uitgevonden. Een prima manier om te vluchten uit de sleur – hoewel er altijd mensen blijven die niet zonder kunnen. Zij stoppen de sleur in een hut en trekken deze kreunend achter zich aan. Vakantie was ooit ook een periode zonder familie en vrienden. Verstoken van informatie was het gissen naar hun welzijn – tot een teken van leven in de bus viel: de ansichtkaart. Een besneeuwde bergtop. Een goudgeel, verlaten strand. Een plein met duiven, met mensen die kapsels droegen uit lang vervlogen tijden. De meeste ansichtkaarten waren al vergeeld voordat ze werden gekocht, maar daar ging het niet om. De waardering zat ‘m in de moeite die iemand nam om jou te laten zien en lezen hoe het ‘daar’ was. Zo iemand was onze tante An. Zichtbaar blij waren we, als een kunstwerkje van haar hand in de bus plofte. Ze schreef vol geestdrift over exotische bestemmingen waar ik als klein kind alleen van durfde te dromen: plaatsen als Lochem, of Sneek. Tante An tekende er steevast een zonnetje bij met de temperatuur; ze kraste iedere mogelijke plek vol met hanenpoten. Ik besteedde mijn hele thuisvakantie aan het ontcijferen van haar handschrift. Zo’n ansichtkaart was een teken van liefde. Maar de teloorgang van de romantiek van de zomervakantie is definitief ingezet, nu blijkt dat een op de vier Nederlanders geen kaartje meer stuurt. Ze sturen een sms’je. Tweederde van de vakantiegangers belt zelfs meteen naar het thuisfront om te zeggen dat ze goed zijn aangekomen – terwijl dat meestal pas aan het eind van de vakantie het geval is. Er zijn zelfs mensen die van camping veranderen omdat ze ‘geen bereik’ hebben. Er zijn enthousiastelingen die een blog bijhouden van hun vakantie, met een dagelijkse update van de gebeurtenissen. Volgepropt met foto’s en filmpjes. Je hoeft niet meer te vragen hoe het was – je bent er zelf bijna bij.  Wat heeft u liever - een foto van een wit Grieks kerkje tegen een felblauwe hemel, beschreven met een lieve groet, of een sms’je: ‘H Klzk, zit ff op cmping Andorra in felle zn mt kratje bruine pretpalen’?