’t Is niet te zeggen dat de stemming er in zit, deze zondagmiddag aan de stamtafel in de snackbar. De klap die ADO heeft gekregen van Vitesse dreunt nog behoorlijk na. De uitslag (6-1) was erg, maar vooral het spandoek dat de Arnhemmers in het stadion hadden opgehangen doet pijn. De tekst: ‘Liever een Rus die nergens om maalt, dan een Chinees die niet betaald.’ Met weemoed wordt teruggedacht aan het vorige seizoen. ‘Dat was ook al niet best’, bromt Martin, terwijl hij voor alle stamgasten nog een pijpje Spa Geel ontkurkt. ‘Maar toen hadden we Beugelsdijk nog’, mijmert zijn broer Paul. ‘Spil van het team. En nou? Timothy Derijck. Voor duur geld aangekocht om ADO te laten scoren.’ ‘Dat doet ‘ie toch ook?’, zegt Ome Ed. We zwijgen. De waarheid doet pijn. ‘Hoe is het mogelijk dat iemand wordt teruggehaald en dan zó slecht presteert?’, vraagt Martin zich af. ‘Dat zie je wel vaker’, antwoordt Paul. ‘Kijk maar naar de politiek.’ Ome Ed heft zijn vinger dreigend in de lucht. ‘Inderdaad, en met rampzalige gevolgen. In de bijbel staan twee voortekenen van de Apokalyps beschreven’, declameert hij op bezwerende toon. ‘Een wereldwijde epidemie én de terugkeer in de politiek van Henk Krol.’ Gerard kijkt hem even verbaasd aan. ’Precies. Die heeft van alles uitgevroten maar zijn achterban is het alweer vergeten.’ ‘Logisch, ze achterban is nogal vergeetachtig’, schampert Ome Ed. ‘Maar ouderen hebben de toekomst. D’r komen er steeds meer bij. Het is helemaal niet erg dat ze alleen maar bonje hebben bij 50plus. Bejaarden die ruzie maken, dat is herkenbaar voor de doelgroep.’ En zo kabbelt het gesprek door aan de stamtafel. Er wordt een schaal met verse patat op tafel gezet. Eerst eten, dan de moraal. Gerard, de tramchauffeur, schudt zijn hoofd. ‘Leuk dat ‘ie weer terug is, die Timothy, maar die brogum moet snel laten zien wat ‘ie nog kan.’ Met klem waarschuwt hij de Belgische verdediger. ‘Liefde is niet van eeuwige duur’. ‘Maar het ken wel eeuwig duur zijn’, besluit Ome Ed.