‘Volgen jullie Sotchi?’, zeg ik. ‘Wie?’, vraagt Martin, wiens hardhorendheid inmiddels legendarisch begint te worden. ‘De Olympische Spelen’, zeg ik. ‘Nou en of’, zegt Samantha, onze blonde snackbarstoot. ‘Sven the Men. Dat het ijs daar niet van gaat smelten begrijp ik niet. Ik wel.’ ‘Ikke niet’, sputtert Ome Ed. ‘Olympische spelen zijn voor homo’s.’ Hij neemt een slok van zijn jenever. ‘Moet je d’r geen Spaatje Geel bij?’, vraagt Paul. Hij buigt al voorover om de krat bier die onder de tafel staat te pakken. ‘Voorlopig niet’, zegt Ome Ed. ‘Sinds ik weet dat Freddy Heineken een buitenechtelijk kind is, smaakt dat bier ook buitenechtelijk.’ ‘Nou, het ligt iets ingewikkelder’, verklaart Martin. ‘Zijn opa is niet zijn opa. Dat was ene Julius Petersen. Zijn oma tapte uit een ander vaatje, zogezegd.’ Paul krabt zich achter zijn hoofd. ‘Nou begrijp ik eindelijk waarom Heineken nooit biologisch bier is gaan maken. Dat ligt te gevoelig.’ ‘Moeten ze dan die hele huisstijl veranderen? Dat kost miljarden!’. Ook Gerard de gleuvenglijder bemoeit zich nu met de materie. ‘In Amsterdam hebben ze in het gemeentelogo één regel laten zakken. Dat kostte al honderdduizend euro. Laat staan dat je al die flesjes opnieuw moet beplakken. Wél een goeie naam voor bier: Julius. Klinkt al als ouderwetse kwaliteit. Ik zie de reclameslogan al voor me: Julius, een pijpje uit grootmoeders tijd.’ Dan buigt hij zich weer over de Ipad van Samantha, om samen met haar live naar de afdaling van het skieen in Sotchi te kijken. ‘Er groeit iets moois tussen die twee’, zegt Martin met een knipoog. Wij kijken allemaal naar de borsten van Samantha maar beseffen net iets te laat dat hij iets anders bedoeld. ‘Nou en?’, snoeft Gerard. ‘Ik ben wel getrouwd, maar niet dood.’ ‘Kijk maar uit dat je je eigen Freddy niet verwekt’, zegt Martin. ‘Je hebt zeker de lente al in je bol. Als het gras twee kontjes hoog is….’ ‘Ook een goeie nieuwe naam voor dat bier’, roept Ome Ed. ‘Heineuken.’ Veel verder kan het niveau niet dalen, op deze stormachtige zondagmiddag.