‘Het lijken wel kontaktadvertenties’, zegt Martin, die samen met zijn broer Paul de krant bestudeert. Voor ons, op de stamtafel van Nico’s snackbar, liggen twee pagina’s opengeslagen. We turen naar de pasfoto’s van de nieuwe volksvertegenwoordigers uit Den Haag en omstreken. ‘Met wie zou jij nou een beschuitje willen eten, Ome Ed?’, zegt Paul. Ome Ed buigt zich voorover en staart naar de gezichtjes. ‘Kijk dan! Kijk die namen dan! Allemaal buitenlanders! Rabin Baldewsingh. Hasan Küsük. Rajesh Ramnewash. Abdoe Khoulani. Mustafa Okcuoglu. Rachid Guernaoui. Abderrahim Kajouane. D’r zit geen blanke meer bij!’  ‘Jawel’, zegt Paul. ‘Hierzo: Harry Blanke uit Voorburg,van D’66.’‘Wat zijn dat nou voor namen?’, tiert Ome Ed. ‘Die ken je alleen uitspreken als je een krat bier in je mik heb.’ ‘Vandaar dat jij het zo vlekkeloos uit je strot krijgt’, zegt Martin met een knipoog. Maar Ome Ed is niet meer te stoppen. ‘Jongens, het gaat helemaal fout in deze stad. We gaan naar de gallemiezen. Weet je wanneer het fout is gegaan? Joop den Uyl, met zePvdA. Die heb al die gastarbeiders hiernaartoe gehaald. En nou, dertig jaar later, zitten we in de nieuwe middeleeuwen. Wisten jullie dat de afgelopen tien jaar de allochtone bevolking ácht keer sneller gegroeid dan onze gewone blanke bevolking? Het lijkt erop dat de visite de baas in huis is geworden. Je ziet het overal om je heen, kijk naar de balkons! Die schotels staan allemaal op het oosten gericht. Wij importeren domheid. Over een paar jaar hebben we hier niks meer te vertellen. Wij zijn de Marokkanen van morgen.’ ‘Hoho, Ome Ed, geen racistische taal in mijn snackbar’, zegt Martin. ‘Je hoeft mij niks wijs te maken’, brult Ome Ed. ‘Ik ben bijna 60 dus ik heb genoeg levenservaring, politiek, historisch, topografisch en antropologisch. Als ik naar Turkije ga, krijg ik daar dan ook een inburgeringscursus? Nee, natuurlijk niet. Die gaan ervan uit dat jij je aanpast. En dat motten ze hier ook doen. Aanpassen of oprotten.’ Paul kijkt verbaasd. ‘Als ze meedoen met de verkiezingen dan pássen ze zich toch aan?’‘Nou Ome Ed, het is wel duidelijk waar jij op hebt gestemd’, zegt Martin, terwijl hij een halve kip te lijf gaat. ‘Oh nee, geen PVV’, besluit Ome Ed.‘Als ik érgens niet tegen kan, dan is het wel onverdraagzaamheid.’