De werkelijkheid is, steeds vaker, niet werkelijk. De realiteit is niet meer reeël. We zien niet meer wat we zien. Vooral op tv. De werkelijk wordt gefabriceerd, voor ons vermaak, zoals de Olympische spelen. Dat zijn helemaal geen Olympische Spelen - we kijken naar een Chinees staatscircus. Er wordt veel geluld over de scheiding tussen politiek en sport, maar die is in China in ieder geval ver te zoeken. Chinezen zijn óók mensen, maar de bijbehorende rechten hebben ze niet. Daarmee zijn deze Spelen een sportieve schijnvertoning geworden. De Olympische droom ligt feitelijk in een coma. De vlam is vals. China wil zich aan de wereld tonen als een fatsoenlijk land, met harde hand. Daarom wordt er niets aan het toeval overgelaten. Voorafgaande aan het Chinese staatsscircus zijn ‘juichkampioenschappen' georganiseerd: Chinezen die het hardst konden juichen kregen een gratis kaartje om te gaan zitten gillen in dat vogelnest. Leuk idee, maar het gaat om de mentaliteit die er achter zit: die is mensonterend. Kunnen we dat ook zeggen van het nieuwe tv-programma van Rene Froger? Wederom wordt de werkelijkheid verdraaid, ditmaal voor geldelijk gewin: Rene gaat een maand op bijstandsniveau leven. Samen met zijn vrouw Natasja (dus dat zal niet lang duren). Hij schaamt zich omdat we in een land leven waar voedselbanken zijn. Ik twijfel niet aan zijn goede bedoelingen, maar ik huiver bij de gedachte dat er munt wordt geslagen uit andermans ellende. Ik weet dat het dagelijks gebeurd, maar ik hoef het niet te zien. Het idee is al zo oud als de mensheid: de allerarmsten worden gebruikt om de beter bedeelden te vermaken. Dit tv-programma zal de armoede tonen, maar niet verminderen. Er zijn het leven drie keuzes: weglopen, toekijken of betrokken raken. Ik denk dat we met z'n allen toe gaan kijken, maar niet betrokken raken - en dat is de werkelijkheid. Rene zit na een maand weer thuis op de warme bank, dus het is niet echt. Daarom heb ik een veel beter idee: laat een bijstandsgezin een maandlang als Rene Froger leven, in zijn huis, met zijn creditcards. Alles kan een mens gelukkig maken, toch?