Column

Natuurlijk moeten alle Marokkanen dood

28-01-2008
‘JULLIE zijn hier de allochtonen! Bekeer je tot de islam'.  Het Rotterdamse PvdA-raadslid Bouchra Ismaili mailde deze tekst naar een bezorgde Nederlander, die haar juist wilde waarschuwen voor de gevaren van een extreme moslimorganisatie: de Hizb ut-Tahrir. (Onthou die naam, mooi woord voor scrabble: meteen al je letters kwijt - en drie keer woordwaarde.) Bouchra verdedigde zich met het argument dat ze op straat in Rotterdam racistische taal had gehoord. Onzin, meisje van Halal. Als je door zoiets al uit het lood wordt geslagen kun je je beter laten inmetselen in een klooster. Of ga ergens in het Riff-gebergte onder een geit hangen, dat schijnt ook te helpen. Er wordt in dit land heel wat afgescholden en gevloekt, waar op zich niks mis mee is - het lucht heerlijk op - maar je moet er niet teveel aandacht aanbesteden. Schelden is een uiting van onvermogen en wie terugscheldt is net zo wanhopig. En áls je dan terugscheldt, doe dat niet tegen de verkeerde: die briefschrijver kon er niks aan doen, hij wees alleen op de risico's van dat scrabble-woord. Volgens Bouchra had iemand op straat geroepen dat ‘alle Marokkanen dood moeten.' Nou en? Natuurlijk moeten alle Marokkanen dood; we moeten allemáál dood, anders wordt het te druk hier. Ik bedoel: lach er eens om, moslimvrienden. Neem het niet zo godvergeten s e r i e u s!  Waar komt dat gebrek aan zelfspot en relativering van moslims toch vandaan? Natuurlijk, door hun geloof. De onwrikbare Waarheid. Een geloof is prima, je kan er leuke dingen mee doen, maar wie het te serieus neemt zal verzuren. Het belangrijkste kenmerk van mensen die verzuren is.....dat ze dat zelf niet in de gaten hebben. Het kan geen kwaad om hier voor jezelf even bij stil te staan..... Wel, Bouchra is verzuurd. Wat zeg ik, ze is zo zuur als een augurk in een met azijn gevulde accu. Het beste wapen tegen een belediging is: de minzame glimlach. Laten we met z'n allen minzaam glimlachen om Bouchra, dat zielig hoopje mens. Met een beetje mazzel lacht ze minzaam terug, en hebben we allemaal iets geleerd.