In deze dagen van Oranje gedragen de meeste Nederlanders zich als eencelligen. Daar is niks mis mee – het kost de meesten overigens weinig moeite – maar we zouden bijna vergeten, in deze tijd van bavariababes en vuvuzeleazuipen, dat er meer aan de hand is. En dan heb ik het niet over orka’s die een verkeerde afslag nemen, of over familieleden die een broertje doodhebben aan hun broer. Nee, we richten de camera’s op het Binnenhof. Daar is Jan Marijnissen 16 jaar kamerlid geweest. Zo iemand wil je uitwuiven. Maar Jan is niet zo van het domweg bedanken en daarom bood de SP hem afgelopen donderdagmiddag een symposium aan. Een mini-congresje, over een ingewikkeld onderwerp: de globalisering. Ik geef toe, dat is andere materie dan het baardje van Van der Vaart of de power-armband van Wesley Sneijder - maar daarom niet minder belangrijk. Vier promintente denkers zijn door Jan uitgenodigd. Oud-premier Ruud Lubbers, oud-Rabo topman Herman Wijffels, oud minster Joris Voorhoeve en PvdA-prominent Frans Timmermans. Ze worden deze zomerse middag door Jan verbaal onder handen genomen in een soort kruisverhoor. Wat volgt is een twee uur durende uitwisseling van gedachtes en meningen. Uitermate onderhoudend en intelligent. Met een glansrol voor Ruud Lubbers die ineengezakt zit, als een verstrooide professor, maar onverwacht scherpzinnig uit de hoek komt.De armoede in de wereld is op te lossen met een bedrag van 500 miljard. Hoe kan het dan dat de mensheid - per jaar - 1500 miljard uitgeeft aan wapentuig? Wie gaat er iets aan doen? Moeten de problemen dan mondiaal worden opgelost? ‘Beter van niet’, zegt Wijffels. Veel beter is het om dingen lokaal goed te regelen. Een mens kijkt niet verder dan zijn horizon. Een ‘global village’ bestaat niet, het is eerder een volstrekt chaotische, slechtbestuurde stad die uit zijn voegen barst. Over een paar zaken zijn de aanwezigen het eens: er moet iets gebeuren aan de uitbuiting, van mens en natuur. Er moet een andere economisch model komen, dat niet gericht is op winst op de korte termijn. Uiteraard komt er geen pasklare oplossing uit de hoge hoed, op deze zomerse middag ini juni. Dat hoeft ook niet. Eerlijk gezegd: het is al prettig om in een gezelschap van een paar honderd mensen te zijn zonder dat het woord ‘oranje‘ valt.