Iedere verkeersdeelnemer is, op enig moment, voor de ander een obstakel. Daar kun je weinig aan doen. Er is maar één remedie voor: rechts rijden en mekaars ruimte respecteren. Toch is dat precies wat een grote groep verkeersdeelnemers verdomd te doen: wielrenners. Ze flitsen langs, samengebald in een roedel hijgende windhonden, en veroorzaken daarmee een hoop tumult. Ja, zelfs hele nare ongelukken. Zodra fietsers in een groep zijn gaan zich anders gedragen. Ze eisen meer ruimte op dan ze verdienen. We kennen allemaal de scholieren die vier op een rij naast elkaar fietsen. Ze reageren getergd als jij aan de bel hangt. Ouderen met electrische fietsen zijn ook vaak geïritteerd als ze bij het inhalen niet meteen alle ruimte krijgen (en om een of andere reden hebben ze altijd meer ruimte nodig dan ze denken). Ja, er wordt heel wat afgevloekt op de Nederlandse fietspaden. Maar de woede die wielrenners zich op de hals halen is van een bijzondere orde. Je verwacht als fietser geen hardrijdend verkeer op het fietspad; het is er wel, en vaak zonder bel. Voor je het weet rijdt er zo'n kluitje opgewonden spandexworsten in je achterwiel. Een hogesnelheidstrein van restjes testosteron. Nou vooruit, een woordje in het voordeel van de wielrenners mag dan ook wel even. Zij hebben immers geen parcours waar ze hun hobby kunnen uitoefenen, ze mogen niet de gewone weg op - dan worden ze bekeurd - maar ze willen wél met een kruissnelheid van 50 kilometer doorkachelen. En niet iedereen reageert even goed op een bel, een schreeuw of gefluit van veraf. ‘Als ik wél bel moeten fietsers altijd meteen omkijken en gaan ze slingeren. Dan bel ik liever niet', zegt een toerrijder. Een pasklare oplossing voor het probleem lijkt niet voorhanden, al gaan er steeds meer stemmen op om wielrenners in een formatie toe te laten op de weg. Tot die tijd zal het fietspad door alle soorten fietsers moeten worden gedeeld. Gelukkig kan de schaarse ruimte nog worden opgerekt. Niet met wegwerkzaamheden, maar met de ruimte die u kan maken in uw hoofd: met begrip en tolerantie.