Patat: een wezenlijk bestanddeel van iedere Hollander. Zetmeel, vet en zout: een mens kan niet zonder. Ook Sergio Herman niet, de wereldberoemde topkok die zijn restaurant in Oud Sluis sloot - wegens succes - en opnieuw begon in Antwerpen met restaurant 'Jane'. Meteen kookte hij daar twee Michelinsterren bij mekaar. Over zijn leven in de keuken werd een documentaire gemaakt die veel lof oogste. Al kun je met lof in de keuken niet zoveel, is mijn ervaring. Hoe succesvol Sergio ook is, hij houdt de haute-cuisine af en toe voor gezien. Sergio vindt een patatje niet te versmaden. Zo reed hij vaak ná sluitingstijd van het restaurant Oud Sluis de grens over om in Belgie een frietje te eten. 'De smaak was al fantastisch, maar ik miste de beleving eromheen', zegt hij nu. Die beleving komt eraan. Sergio is jaren bezig geweest om zijn eigen perfecte patat te creeeren en heeft het geflikt. In juni opent hij in de Haagse Venestraat een heus 'Frites Atelier'. De naam 'Atelier' doet deftig en toch speels aan en is, in culinaire zin, gejat van 'Atelier Robuchon', restaurants die over de hele wereld iedere dag duizenden mensen in vervoering brengen met exquise smaken. Lukt dat Sergio ook met zijn Frites Atelier? De patat is geeneens gebakken maar de reacties op internet zijn al niet mals. 'Dat hij maar snel failliet mag gaan met zijn halve aardappel voor zes euro', schrijft iemand. Kan het pijnlijker? Jawel. De reacties op de naam van de zaak zijn erger. Die naam is 'Frites Atelier Amsterdam'. Jawel, met de toevoeging 020 erbij. Dat steekt. 'Welke gek gaat nu zijn zaak Amsterdam noemen en in Den Haag zitten?' Wederom een ondernemer die geen blijk geeft van enige kennis of interesse in lokale gebruiken en gevoeligheden. Als het hip bedoeld is slaat hij de plank mis; wie zijn zaak in Den Haag 'Amsterdam' noemt is gedoemd te mislukken. En dat gun ik Sergio niet, gezien zijn torenhoge talent en onmetelijke kookkunsten. Ergo, Sergio: haal 'Amsterdam' uit je naam. Zelfs de smerigste patat smaakt lekkerder zonder dat ingredient.