Wat is een steen waard? Helemaal niets. Een paar eurocent. Compleet inwisselbaar voor een ander exemplaar. Steen heeft geen emotie. Dat dacht ook de top van Vestia, de woningcorporatie die zijn medewerkers en huurders in zwaar weer bracht. De minister heeft bepaald dat Vestia geen cent meer mag uitgeven; met die beslissing is het debacle rond Vestia direct voelbaar in de stad. Talloze projecten die op stapel stonden - renovaties, bouwplannen - zijn afgezegd. Personeel wordt ontslagen. Afspraken niet nagekomen. U kent de oorsprong van het Vestia-drama: er werd belachelijk veel geld geïnvesteerd in risicovolle beleggingsproducten. Die producten waren giftig. De interim-bestuurder van Vestia zegt nu dat de banken moeten meebetalen aan hun tekort van 1,6 miljard. Ze wisten immers dat ze risicovolle producten aan Vestia verkochten, luidt het argument. Zoals een gokker het casino aanklaagt omdat ze hem laten gokken. Klaagt een heroïneverslaafde zijn dealer aan? Nee, Vestia heeft de naald zelf in de ader gestoken. De voormalige hoofdaap, Erik Staal, zit in de zon voor zijn villa op Bonaire. In Moerwijk zitten Vestia-klanten in oude, uitgewoonde huizen. Hoe kon dit gebeuren? Er werd geen waarde gehecht aan de stenen en al helemaal niet aan de mensen die er in woonden. Hoe anders vergaat het de kassahuisjes in het Zuiderpark. Twee oude steenstompjes, versleten tot op de naad, even vervallen als de ruïnes van Pompeï, maar net zo vereerd als de de heilige zwarte steen van Mekka. Langs deze huisjes schuifelden sinds 1924 honderdduizenden mensen om te zien hoe ADO - meestal - verloor. Eerder de poorten van de hel dan van de hemel. Maar ook een symbool voor wat ooit was: het Zuiderparkstadion. Het behouden van de twee kassahuisjes is feitelijk heimwee - in steen gehouwen. Gestolde herinneringen. Sommige mensen kunnen zó moeilijk loslaten, vraag me niet waarom, in het verleden gebeurt niets meer, je hebt er niets te zoeken. Het idee is om de kassahuisjes te laten herrijzen bij het nieuwe stadion. Zoals sommige mensen hun getrokken kiezen bewaren in een laatje en er soms nog even naar kijken. Een liefdevol initiatief, zeker. Maar volgens mij is ADO meer gebaat bij een nieuwe spits dan bij een ouwe kassa.