Ik sta vooraan bij het podium, tijdens een concert van de rockgroep Kiss. Naast mij staat een man die de bassist van de band expres uitdaagt en treitert. Niet echt slim; die bassist ziet eruit als een op hol geslagen satanskind, compleet met gitaar in de vorm van een hakbijl. Even later is de bassist het geklier zat en komt op de treiteraar af. Hij maakt met zijn vervaarlijk uitziende laarzen een schoppende beweging naar ‘s mans hoofd. Die duikt geschrokken weg. Een golf van verschrikking rolt door de zaal. Opgewonden door al deze aandacht gaat de man verder met uitdagen. En zie: de basspeler komt andermaal op hoge hakken langs en trapt de man ditmaal vol in zijn gezicht. Deze gaat bijkans gestrekt en gilt het uit van de pijn. De verklaring van bassist Gene Simmons, na afloop: ‘De eerste keer kon ik volstaan met alleen de beweging. De tweede keer móest ik wel raak schoppen om hetzelfde effect te bereiken.’ Ik dacht aan dit voorval toen ik het filmpje zag waarin kinderen teksten van de PVV citeren. Hoe ver kunnen we gaan in het shockeren van mekaar,om toch vooral ons doel te bereiken? De inhoudelijke kant van de zaak doet mij niet zoveel; verkiezingstijd, de messen worden geslepen. Machtshonger is de grootste gesel der mensheid; Mark Rutte vertoeft liever bij Libelle-lezeressen dan in de Tweede Kamer. Ik liep deze week een oude kennis tegen het lijf. ‘Tijd niet gezien’, zei ik. ‘Kan wel kloppen’, was zijn antwoord. ‘Ik heb een paar kerstbomen vastgezeten’. Er volgde een ietwat ongemakkelijk gesprek, waaruit ik één opmerking heb onthouden: mijn kennis klaagde dat Nederland in een paar jaar tijd zo agressief en asociaal was geworden. ‘Je merkt het op straat, je merkt het in de mensen.’ De PVV-kleuters uit het filmpje zijn een volgende stap in het opzwepen van de tegenstander. Kinderen gebruiken voor je politieke doeleinden lijkt normaal (ze worden immers ook gebruikt om geld te verdienen) en de oorlogstaal van de PVV is zeker ook niet fris, maar is het nodig om hard tegen hard te spelen? Noem mij naïef, maar we zouden juist zacht voor elkaar moeten zijn. Zachter dan het zachtste zacht. Hart tegen hart.