Ik krijg van de gemeente een brief in de bus waarin staat dat de vertrouwde papieren huisvuilkalender voortaan alleen digitaal te raadplegen is. Had ‘m er dan nog een laatste keer bijgestopt, zodat we kunnen wennen aan het idee. Maar nee. Nu moeten we plotsklaps via de computer zien te vernemen wanneer we ons huisvuil mogen aanbieden. Consternatie alom. Hoe moet dat nou? De folder zaait twijfel. ‘Het is mogelijk dat de dagen en tijdstippen zijn gewijzigd. U krijgt hierover apart bericht.' Hoe dan? Via de post? Via de website? Voornaamste ergernis is dat er nog steeds heel veel mensen zijn die geen computer bezitten (of wíllen bezitten). Die hebben meteen een probleem. Wie niet ‘online' is sterft als burger bij de gemeente een langzame digitale dood. Je kan niet meer zonder computer. Maar geen nood: de folder roept op tot saamhorigheid. ‘Heeft u zelf geen internet? Wellicht dat familie of buren willen helpen.' Dat is een mooie zin. Het woord ‘wellicht' is een schaamlap. Eigenlijk staat er: zoek het zelf maar uit. Nog mooier is de volgende zin: ‘Heeft u een computer? Misschien kunt u dan anderen helpen.' Het is dus de bedoeling dat ik bij de buren aan ga bellen om te kijken of ik de huisvuilkalender voor ze moet printen? Ik wordt geacht als een soort Jehova-getuige langs de deuren te gaan. Halleluja! Wat is eigenlijk de reden voor het digitaal aanbieden van de Huisvuilkalender? ‘Den Haag streeft naar een schoon leefomgeving en een beter milieu.' Oh ja? In gedachten zie ik al die tienduizenden Hagenaars hun eigen Huisvuilkalender uitprinten (en voor familie, buren en bekenden). Ik zie een half Haags Bos aan papier in duizenden krakkemikkerige printers verdwijnen en bedrukt worden met honderden liters chemische inktvloeistof. Weg milieuwinst. Een beter milieu? Me reet - geld besparen, daar gaat het om. Als je dan echt iets wil doen voor een schoon milieu, zet dan gewoon weer de ouderwetse omroeper in, zo'n persoon die in de Middeleeuwen door de straten liep om het gemeentelijke nieuws rond te bazuinen. Er zijn werklozen genoeg en zo sla je twee vliegen in een klap.