Daar krijgen we nu de rekening voor gepresenteert: een slordige 40 miljoen euro is nodig om de tent overeind te houden. Vanavond vergadert de raad in geheime zitting over dit onderwerp. U begrijpt, de nood is acuut. Er is iets serieus mis. Met man en macht wordt getracht de imagoschade te  beperken. Te laat: WE STAAN VOOR LUL. Dat dat even duidelijk is. Alles in het nette - we staan in ons hemd. Eerst het debacle over de Culturele Hoofdstad, toen de Pier, nu het Congresgebouw….en dat móet overeind blijven. Anders staan we nóg een keer voor lul.  Volgend jaar komen wereldleiders naar Den Haag en dan moet er een congreslokatie zijn. Dát is de reden. Gezichtsverlies moet ten koste van alles worden voorkomen. Daarom koopt de gemeente voor tientallen miljoenen een kat in de zak die ze zelf geschapen heeft. Nu zal gezegd worden dat het zo goed is voor de lokale economie. Als excuus voor eigen falen. Mij bekruipt langzaam maar zeker het gevoel dat onze stad decennialang niet is bestuurd door wethouders maar weke delen. Buigend riet. Mensen zonder visie, zonder verstand, zonder persoonlijkheid. Dat zal toch niet zo zijn? Nee, dat is het niet. Maar het gevoel blijft jeuken. Ik opper hierbij het idee om eens een parlementaire enquête te houden over het stadsbestuur in de periode 1980-2013. Zet Havermans, Deetman en van Aartsen op een rijtje. Eens kijken of ze willen praten. Ondoordachte liberalisering van nutsvoorzieningen (zoals het World Forum) is de grootste pest van deze tijd. Eén lichtpuntje: we kunnen zelf weer over de naam beslissen. Wie betaald bepaald immers en ik vrees dat u en ik het verlies mogen ophoesten. Vandaar, vanaf nu weer officieel: ons CONGRESGEBOUW.