Mijn voordeur is versierd met een nee/nee sticker. Zodoende blijf ik verschoond van reclamefolders die ik niet wil hebben. Toch glipt er af en toe een ongewenst postsstuk doorheen; van de Postcodeloterij bijvoorbeeld, die met hun agressieve marketing menig burger tot razernij drijft. Soms bellen ze ook ongevraagd op. Dan heb ik een goede dag. Ik scheld de medewerker steevast volledig de hoek in. Als deze nog iets uit weet te stamelen is het meestal: ‘ik kan u doorverbinden met het bel-me-niet register’.  Waarna ik ‘m op het hart druk dat vooral niet te doen; het zou mij immers de kans ontnemen om heerlijk tekeer te gaan tegen een lagere levensvorm. Afijn, de brievenbus ontvangt zo af en toe toch reclame. Meestal omdat de post op slinkse wijze aan mij is geadresseerd. Blijkbaar is de aanhef ’Aan de bewoner van’ al genoeg om jezelf toegang tot mijn huis te verschaffen. Deze vuile truc haalt ziekenhuis Bronovo uit. Ze hebben iets nieuws. Een ‘publieksmagazine’. Het eerste nummer is net – ongevraagd - bezorgd. En het is om doodziek van te worden. Dankzij de marktwerking in de zorg moet iedere zorgaanbieder zichzelf ineens aanprijzen. Bronovo doet dat op een slinkse wijze met een medische glossy, vol open deuren en braakverwekkende cliché’s. ‘Goede zorg is een kwestie van samenspel’. ‘Het gezin staat centraal’. Een flutblaadje met veel human interest. ‘Nicoline overleefde borstkanker’ - met dank aan Bronovo. ‘Baby Feline leeft’ – met dank aan Bronovo. En wist u dat Bronovo een van de beste mamma-poli’s van Nederland heeft? De zelfgenoegzaamheid druipt er vanaf. Eigen lof stinkt, luidt de volkswijsheid. Wel, in Bronovo komen ze blijkbaar niet veel onder de mensen anders hadden ze deze mislukte keutel wel ingehouden. Bronovo dweept met de slogan ’Hoffelijke zorg’. Ik raad ze aan om die hoffelijkheid uit te breiden naar hun reclame-activiteiten. Deze egotripperij zal vijf keer per jaar verschijnen. Dat scheelt in huize Bral in ieder geval een paar kilo kattenbak korrels en dát is de werkelijke schande: wat een zinloze verspilling. God weet hoeveel geld zo’n praalblaadje kost en hoeveel zorg Bronovo daarvoor had kunnen bieden. Lang leve de marktwerking.