Ik ben van nature een positief ingesteld mens. Mijn kleine leventje is gebouwd op drie pijlers: waarheid, eenvoud en liefde. Dat bevalt mij prima. Maar ik ben niet achtelijk; ik weet dat de boze buitenwereld er heel anders uitziet. Dat werd pijnlijk duidelijk toen deze week de Wikileaks-zaak tot ontploffing kwam, waarbij de diplomatieke post van een aantal bevriende en ‘fatsoenlijke’ naties in de etalage werd gezet. Daar was weinig fatsoenlijks aan. Ze maken mekaar achter de schermen uit voor rotte vis. De man die de waarheid zei wordt nu door 188 geheime diensten achterna gezeten.Hun reactie geeft pijnlijk accuraat aan dat hij gelijk heeft en bevestigt de wetenschap dat onze fantastische democratie helemaal niet zo fantastisch is. Democratie is zeggen wat je wil, maar doen wat je gezegd wordt. ‘Georganiseerd wantrouwen’, zo noemde de (dit jaar overleden) columnist Jan Blokker ons systeem. De spijker op de kop. Niemand lijkt nog te vertrouwen. Ook de Europese Unie is lang niet zo zaligmakend als ons werd voorgespiegeld: wij bezuinigen onze eigen welvaart kapot om het geld vervolgens aan Griekenland, Ierland, Spanje, Portugal en Italie te geven. De Europese Unie is een lamgeslagen lachertje. Hoe groter iets is, des te meer valt op dat ‘t niet werkt; het is al lastig een Elfstedentocht te organiseren, laat staan een heel Europa te verenigen. Werkt niet. Waar is de realiteitszin gebleven? Hoewel, soms leidt overmoedig gedrag tot prachtige resultaten. Zo is het toch héérlijk nieuws dat een wereldwijde criminele organisatie bij de landsgrens is tegen gehouden. Ze dachten toch niet dat ze hier hun WK konden organiseren? Welnee! We stuurden er onze geheime wapens op af, in Zurich: een roedel ouwe voetballers - met voorop de totaal onbegrijpelijke Johan Cruijff -, een fletse verzameling politici én het belangrijkste wapen - een zooitje hossende leegschedels in polonaise. Voila, hét recept voor een roemloze maar schaamtevolle afgang op het wereldtoneel. Calimero kan terug in zijn hok. Zeggen wat je wil, doen wat je gezegd wordt. Als mijn opa vroeger een scheetje liet, riep mijn oma: ‘Schaamje!’ Opa zei dan: ‘je hoeft je niet te schamen, daar heb je schaamhaar voor.’  Als dat zo is mogen we nog wel een paar miljoen hectare bossen schaamhaar gaan planten, om de schande van onze wereld te verbergen.