Column

Trots op Bomans

06-03-2013
  Er zijn mensen bij wie ik niet eens in de buurt van hun schaduw durf te komen.  Mijn bewondering is zó groot dat ik alleen uit nederigheid naar hen knik. Zo groet ik, meestal in benevelde toestand, in het voorbij lopen Louis Couperus. Zijn standbeeld op het Voorhoofd. Ik knik naar hem en, verdomd, hij knikt meestal naar mij terug. Met eenzelfde knik, maar iets minder beschonken, zal ik mij vanaf vandaag langs de Bierkade nummer 2a bewegen. Met zachte tred en vriendelijke knik. Er valt gelukkig ook iets om naar te knikken, een gedenksteen voor de man die op 2a geboren is: Godfried Bomans. Vooraleerst een zeer begenadigd schrijver, wiens unieke stijl nimmer meer vertoond is, simpelweg omdat die volstrekt eigen was. Maar tevens een van de top-entertainers van zijn tijd. Ook hierin was hij onnavolgbaar goed en succesvol. Het is 100 jaar geleden dat dit unieke mens werd geboren op de Bierkade 2a. Het is de plek van vertrek voor de rondvaartboten van de Ooievaart – hun boottochten zijn de eerste échte indruk die veel bezoekers van onze stad krijgen. Aan het verhaal van de gids op de boot  kan nu iets moois worden toegevoegd. Zoals de tekst van de gedenksteen: ‘Hier, aan de Bierkade 2a, werd op 2 maart 1913 geboren, Godried Bomans, schrijver en eerste Nederlandse mediapersoonlijkheid.’ De media bespeelde hij als geen ander. Wie dat wil ervaren kan ik aanraden de opnames te beluisteren van zijn verblijf op Rottumerplaat, in 1971. In tweestrijd met Jan Wolkers en met een piepjonge Willem Ruis als de verslaggever. Godfried hield het niet vol en keerde doodziek terug. Volgens velen was dit het begin van het getob met zijn gezondheid; hij stierf datzelfde jaar. Maar Bomans speelde ook Sinterklaas – in zijn woorden ‘een geestelijke zakkenroller.’ Juist het tegenoverstelde was hij natuurlijk: hij gaf zijn geest aan ons. Lezen is denken met andermans hoofd en een boek van Bomans is precies dát.  Nu heeft hij een gedenksteen. Maar nimmer ontving Godfried Bomans een literaire prijs. Dat heeft nu geen zin meer, maar een jaarlijkse Haagse literaire prijs voor het meest eigenzinnige schrijftalent kan er wél komen. Om Godfried Bomans te eren. En de vrije Haagse geest.