Wie het groen in deze stad dierbaar is wil ik vanaf deze plek even waarschuwen. Indien u over de Scheveningseweg richting het vissersdorp rijdt, komt u een spookberm tegemoet.

Het is waarlijk even slikken: de aanblik van de Scheveningseweg is voorgoed veranderd. Geen statige kastanjes die het groene plafond vormen waar wij zo vertrouwd mee zijn. Kaalheid troef. Bomen hebben een zwaar leven in deze stad. Het steen rukt op, het groen druipt af.  Tot overmaat van ramp komt de Boemenwacht met een, excusez-le-mot, snoeihard rapport: slechts dertig procent van de populieren in Den Haag is goed genoeg is om te blijven staan.  Populieren zijn hier talrijk. Een kleine zesduizend exemplaren bepalen het straatbeeld. Eén derde van de populieren moet eigenlijk meteen worden omgehakt wegens te slechte kwaliteit en zijn zelfs een gevaar voor de omgeving. Nog eens zestienhonderd bomen zouden moeten worden 'geholpen' om hun levensduur te verlengen. Dat mag wat GroenLinks betreft best wat kosten. Ze zijn momenteel medebestuurders van de stad, ik ben benieuwd. Bomen die niet meer te redden zijn mogen echter verdwijnen, zo is de afspraak. Da' s maar goed ook. Laten we de feiten onder ogen zien: ook een boom heeft een levenscyclus en geeft, net als ons, de geest. Wat mij betreft gelden dezelfde criteria bij bomen als bij euthanasie: uitzichtloos en ondraaglijk lijden. Je ziet het er vaak helemaal niet aan af dat een boom stervende is. Daarom zijn de protesten begrijpelijk. Totdat er een loei van een tak afknapt en een nietsvermoedend oud velletje dat eronder loopt gedwongen om die tak terug te koppen. Dan is de gemeente ineens de boeman en hoofdelijk aansprakelijk. De keuze voor het massaal planten van populieren was, in het licht van de tijd bezien, begrijpelijk. Na de Hongerwinter van 1944 stond geen boom meer overeind en de populier was een makkelijke, goedkope boom. Deskundigen waarschuwen voor een landelijk 'stuwmeer' aan populieren dat moet worden gekapt en vervangen. Dit vraagt om kloeke keuzes. Pappen en nathouden heeft geen zin, kappen en vervangen wel. Het zou de politiek daarom sieren als zij geen geld verspild aan een onafwendbaar einde, maar nieuw leven juist verwelkomt, net als in de natuur. Niets blijft. Alles wordt.